Ölümün Zarafeti " Evelyn McHale "

1947 yılında Empire State binasının 86. katından sonsuzluğa atlarken, gelecek yılların da en güzel ölüm fotoğrafında başrol olacağından haberi yoktu. Oldukça yüksekten üzerine düştüğü siyah araç  neredeyse ikiye ayrılmıştı. Ama araç çelikten değil de, simsiyah parlak bir ipek kumaştan imal edilmişti sanki. Evelyn, ipek kumaşların arasında sırt üstü yatarken, eldivenli sol eliyle boynundaki inci kolyeyi tutuyor, sol bacağını sağ bacağının üzerine atmış sanki keyif çatıyordu. Gözleri kapalıyken, hafif aralık dudaklarıyla uyurken sayıklıyor gibiydi.
Küçük yaşta babasının, annesini çocuklarıyla birlikte terk etmesiyle bilinçaltına acı işleyen Evelyn, büyüyüp bir genç kız olduğunda bu travmayı üzerinden atamamıştı. Bir işi, evleneceği bir nişanlısı, arkadaşları olmasına rağmen, kendinde yaşayacak gücü bulamayıp mektup yazmıştı. Bu mektupta annesinin eğilimlerine sahip olduğunu ve hiçbir parçasının bulunmamasını istediğini, yakılmak isteyip, hatırlanmak istemediğini belirtmişti.
Evelyn intahar ettikten sonra oradan geçmekte olan bir gazetecinin olması ve onun resmini çekmesi, ölümünü istemediği halde ölümsüzleştirmişti.

İntihar notu:

"ailemin içinden veya dışından hiç kimsenin hiçbir parçamı görmesini istemiyorum. lütfen bedenimi yakarak yok edin. size ve aileme yalvarıyorum, benim için tören veya anma düzenlemeyin. nişanlım haziran'da evlenmeyi teklif etti. ben kimse için iyi bir eş olabileceğimi düşünmüyorum. o benden çok daha iyi birisi. babama söyleyin annemle çok fazla ortak yönümüz var."